250. Michaił Bułhakow - biografia

Michaił Bułhakow – biografia

Michaił Afanasjewicz Bułhakow urodził się 3 maja 1891 roku w Kijowie, w rodzinie uczonego – teologa prawosławnego, pracownika naukowego, profesora Kijowskiej Akademii Duchownej. Był najstarszym z siedmiorga rodzeństwa. Matka, Warwara Michajłowna, była indywidualnością o silnym charakterze. Oboje rodzice wywarli wpływ na duchowość syna. Atmosfera domu była przyjacielska i żywa. Interesowano się teatrem i muzyką, wystawiano spektakle amatorskie, chętnie przyjmowano gości.

W roku 1900 mały Michaił został uczniem klasy wstępnej, a rok później pierwszoklasistą Pierwszego Kijowskiego Gimnazjum, które skończył w roku 1909. W latach 1909-1916 studiował na wydziale medycznym kijowskiego Uniwersytetu św. Włodzimierza, otrzymując dyplom lekarski z wyróżnieniem. Wcześniej, w kwietniu 1913 roku, zawarł związek małżeński z Tatianą Łappą, córką dyrektora izby skarbowej.

W czasie pierwszej wojny światowej został zmobilizowany do wojskowej służby medycznej. Pracował w szpitalach polowych frontu południowo-zachodniego, między innymi w Kamieńcu Podolskim i Czerniowcach, a żona towarzyszyła mu jako siostra miłosierdzia.

Po zdemobilizowaniu otworzył prywatną praktykę w Kijowie. Przeżył kilka kolejnych zmian władzy, a w 1919 roku opuścił rodzinne miasto, aby uczestniczyć w walkach na Kaukazie. W końcu porzucił na dobre służbę wojskową i oddał się literaturze.

Lata 1920-1921 spędził we Władykaukazie (Ordżonikidze), pracując w miejscowych organach kulturalno-oświatowych. Jesienią 1921 roku wyjechał do Moskwy, gdzie spędził najbliższe lata w trudzie walcząc o byt. W tym czasie pracował jako urzędnik Komisariatu Oświaty, konferansjer, kronikarz, reporter. Nocami pracował nad pomysłami literackimi i wtedy powstały pierwsze opowiadania, opowieści satyryczne, powieść Biała gwardia oraz sztuka teatralna Dni Turbinów napisana na zamówienie Moskiewskiego Teatru Artystycznego.

Utwory Bułhakowa miały trudne losy. W ówczesnych warunkach politycznych i w klimacie zaostrzającej się kontroli nad życiem kulturalnym zarówno krytyka, jak i organy cenzury uznały go za wroga klasowego. Zdesperowany pisarz wysłał do Józefa Stalina list, w którym domagał się prawa do normalnej egzystencji literackiej lub zezwolenia na emigrację. Stalin zadzwonił do niego osobiście i interweniował w jego sprawie.

W latach 1930-1936 Bułhakow pracował w Moskiewskim Teatrze Artystycznym jako asystent reżysera, a przez kolejne trzy lata jako konsultant literacki w Teatrze Wielkim. Mimo to w dalszym ciągu funkcjonował na marginesie środowiska literackiego, chociaż nie atakowano go już zajadle, wiedząc o przychylności Stalina.

W 1924 roku rozstał się z żoną i ożenił ponownie z Lubow Jewgienjewną Biełozierską. Związek ten zakończył się rozwodem w 1932 roku. Po kilku miesiącach ożenił się po raz trzeci i ostatni – z Heleną Siergiejewną Szyłowską. Życie rodzinne pisarza nareszcie się ustabilizowało.

Wyjątkowym czasem w życiu Bułhakowa były lata pracy nad dziełem jego życia – powieścią Mistrz i Małgorzata.

Jesienią 1939 roku pojawiły się oznaki nieuleczalnej wówczas choroby – nerczycy. Pod znakiem zmagań z postępującą słabością i prowadzonej do ostatniego dnia pracy nad Mistrzem i Małgorzatą upłynęły ostatnie miesiące jego życia.

Zmarł w Moskwie 10 marca 1940 roku i został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Michaił Bułhakow (źródło - Wikipedia)

Dorobek literacki Michaiła Bułhakowa:

 

- relacja autobiograficzna Notatki na mankietach

- opowieść Diaboliada

- powieści: Fatalne jaja, Biała gwardia, Mistrz i Małgorzata

- cykl opowiadań Notatki młodego lekarza

- dramaty: Dni Turbinów, Bieg, Mieszkanie Zojki, Szkarłatna wyspa, Zmowa świętoszków, Ostatnie dni, Adam i Ewa, Błogostan, Iwan Wasiliewicz, Batum