169. "Cierpienia młodego Wertera" J. W. Goethego jako powieść epistolarna

„Cierpienia młodego Wertera” Johanna Wolfganga Goethego jako powieść epistolarna

Powieść epistolarna, inaczej powieść w listach, jest utworem, w którym narrację przyporządkowuje się bohaterom. Wypowiadają się oni w formie listów służących do przekazania uporządkowanego układu zdarzeń. Akcja rozwija się jak w innych typach powieści, ale relacje o zdarzeniach, postaciach i świecie przedstawionym prowadzi postać lub grupa bohaterów wymieniająca korespondencję. Dzięki takiemu zabiegowi można poznać najgłębsze uczucia i świadomość postaci, od której pochodzą listy. Gatunek ten charakteryzuje się ograniczeniem elementów fabuły na rzecz rozbudowania analizy przeżyć wewnętrznych i subiektywnych doświadczeń bohatera.

Cechy powieści epistolarnej przystają do epok eksponujących uczucia, wrażenia, przeżycia, marzenia, dlatego też narodziła się w nurcie sentymentalnym, a została rozwinięta w epoce romantyzmu.

W „Cierpieniach młodego Wertera” listy pochodzą od jednego bohatera – Wertera. Adresowane są w większości do jego przyjaciela, Wilhelma. Dwa listy skierowane są do Lotty, a jeden do Alberta. Losy bohatera dopowiada specjalnie w tym celu powołany narrator – rzekomy wydawca listów.

Utwór dzieli się na trzy części:

- listy Wertera z okresu od 4 maja do 10 września 1771 roku,

- listy z okresu od 20 października 1771 roku do 9 grudnia 1772 roku,

- relację z ostatniego etapu życia Wertera, określoną jako tekst pochodzący od wydawcy.