171. "Dziadów" cz. III Adama Mickiewicza jako dramat romantyczny

„Dziadów” cz. III Adama Mickiewicza jako dramat romantyczny

dramat romantyczny – to odmiana dramatu o konstrukcji swobodnej. Cechy dramatu romantycznego to:

a)     synkretyzm – łączenie elementów dramatycznych z epickimi i lirycznymi, monumentalnych scen zbiorowych z partiami kameralnymi, wątków realistycznych z fantastycznymi, patosu z groteską, komizmu z tragizmem

b)    odrzucenie klasycznej reguły trzech jedności – fabuła jest swobodna i luźno skomponowana, jej epizody rozgrywają się w rozmaitym czasie i w różnych miejscach

c)     fragmentaryczność – sceny stanowią jedynie fragmenty większej, nieznanej całości i nie ma pomiędzy nimi bezpośrednich związków przyczynowo-skutkowych

d)    kompozycja otwarta – całość dzieła często pozostaje niedomknięta i wieloznaczna, jakby utwór miał być kontynuowany bądź uzupełniany

e)     udział świata nadprzyrodzonego – na scenie pojawiają się siły pozaziemskie, które nadają wydarzeniom wymiar metafizyczny (tj. odnoszący się do duchowej istoty świata)

W ramach dramatu romantycznego pojawiają się fragmenty niedramatyczne, treściowo samodzielne, choć korespondujące z całością dzieła.