226. Sylwetka romantycznego twórcy – Cyprian Kamil Norwid

Sylwetka romantycznego twórcy – Cyprian Kamil Norwid

Cyprian Kamil Norwid urodził się 24.09.1821 r. we wsi Laskowo-Głuchy na Mazowszu. Pochodził z rodziny szlacheckiej. W wieku czterech lat został osierocony przez matkę i oddany pod opiekę prababki, a następnie – w 1831 r. – przeniósł się z ojcem i rodzeństwem do Warszawy, gdzie uczył się w Gimnazjum Praktyczno-Pedagogicznym. Następnie kształcił się w szkole malarstwa. W 1835 r. osierocił go ojciec.

Norwid przyjaźnił się z malarzami, krytykami i poetami, wybitnymi indywidualnościami tamtego czasu. W 1841 r. odbył podróż po Królestwie Polskim, a następnie po Europie. We Włoszech studiował rzeźbę oraz rytownictwo, zwiedzał zabytki architektoniczne i nawiązał liczne kontakty z Polakami. W Rzymie poznał Adama Mickiewicza i Zygmunta Krasińskiego. Przeżył nieszczęśliwą miłość do Marii Kalergis[1].

W 1849 r. wyjechał do Paryża, gdzie chorował, zapadł na depresję, dotknęły go głuchota i kłopoty ze wzrokiem. Mimo trudności, nadal tworzył, a z powodu niedoborów finansowych dorywczo pracował.

W 1853 r. wyjechał do Nowego Jorku, gdzie wciąż zmagał się z trudnościami materialnymi. Po dwóch latach powrócił do Paryża przez Londyn i utrzymywał się z prac plastycznych. Włączył się w sprawę postania styczniowego poprzez wysyłanie memoriałów[2] i odezw, sam nie mogąc wziąć udziału w działaniach powstańczych w kraju z przyczyn zdrowotnych. Mimo rozwijającej się gruźlicy nadal tworzył.

Gdy nie otrzymał zaległych honorariów, popadł w skrajną biedę i został umieszczony przez kuzyna w polskim przytułku na przedmieściach Paryża – Domu Świętego Kazimierza.

Zmarł 23.05.1883 r. i został pochowany na cmentarzu w Ivry pod Paryżem. Po upływie opłaconych pięciu lat jego szczątki ekshumowano i przeniesiono na cmentarz w Montmorency, gdzie spoczywa w zbiorowej mogile.

Twórczość Cypriana Kamila Norwida zyskała sobie uznanie i poczytność dopiero w epoce Młodej Polski, gdy dzieła poety upowszechnił Zenon Przesmycki[3].

---

[1] Maria Kalergis – Maria Kalergis-Muchanow; hrabianka, polska pianistka (przez pewien czas pobierała lekcje u F. Chopina) i mecenas sztuki; brała udział w koncertach dobroczynnych i przedstawieniach teatralnych, z których dochód przeznaczony był dla ubogich; przyczyniła się do otwarcia Instytutu Muzycznego w Warszawie, była współzałożycielką Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego; w pamięci potomnych zapisała się głównie jako wielka miłość C. K. Norwida, dla której znajomość z młodym poetą była jednym z wielu epizodów aktywnego życia towarzyskiego; pochowana została na Cmentarzu Powązkowskim.

[2] Memoriał – oficjalne, interwencyjne pismo do władz; list otwarty; manifest wyrażający stanowisko w danej sprawie

[3] Zenon Przesmycki – pseud. Miriam, Jan Żagiel; polski poeta, tłumacz, krytyk literacki i artystyczny okresu Młodej Polski, przedstawiciel parnasizmu.