Geneza i problematyka „Konrada Wallenroda” Adama Mickiewicza
„Konrad
Wallenrod” to utwór napisany podczas pobytu Adama Mickiewicza w Rosji.
Despotyzm
cara, potęga jego wpływów, siła niszcząca polski naród i kierująca
indywidualnym losem poety wywarły na nim ogromne wrażenie. Rozbudowany
system szpiegowania wszystkich, którzy mogli w jakikolwiek sposób
zaszkodzić interesom Rosji sprawiał, że wygnańcy nie czuli się
bezpiecznie, byli zmuszeni do zachowywania stałej ostrożności, kontroli
własnego zachowania i wypowiedzi. Dlatego praca Adama Mickiewicza nad Konradem Wallenrodem trwała dość długo. Rozpoczął
jego pisanie w Odessie w 1825 roku, zakończył zaś w 1827 roku.
Utwór został wydany w 1828 roku w Petersburgu, gdyż dość długo
trwały starania o zgodę cenzury, mimo że przedstawienie epoki zmagań
Litwinów z Krzyżakami miało odwrócić jej uwagę od właściwej
interpretacji utworu.
Podstawą
warstwy fabularnej jest zarys dziejów Zakonu i Litwy w okresie
średniowiecza, a w tym losy mistrza krzyżackiego Konrada Wallenroda w latach
1391-1393 na tle ścierania się potęgi Krzyżaków z działaniami
wyzwoleńczymi Litwinów. Kanwę faktów historycznych wypełnia fikcyjne, choć
prawdopodobne tworzywo literackie, ujęte w popularną wówczas formę
powieści poetyckiej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz