Kordian jako typowy
przedstawiciel swojego pokolenia
Akt
I
- Kordian ma 15 lat
- poeta, marzyciel
- wrażliwy, delikatny
- oderwany od
rzeczywistości, rozgoryczony, zgorzkniały
- nie widzi sensu życia
- znudzony
- przeżywa rozterki duchowe
- jest nieszczęśliwie
zakochany w starszej od siebie Laurze[1]
- próba samobójcza[2]
Akt
II
- Kordian ma około 20 lat,
nadal jest pesymistą, podróżuje po świecie, poszukuje sensu i celu życia
- w Londynie dowiaduje
się, że świat jest zmaterializowany, prawo można oszukać, a stanowiska i zaszczyty
kupić
- w Anglii, czytając
Szekspira, dostrzega bezsens uniesień poetyckich i przepaść między poezją
a rzeczywistością
- we Włoszech przeżywa
rozczarowanie miłością, przestaje wierzyć w romantyczne, wyidealizowane
uczucie, przekonuje się, że miłość też można kupić
- w Rzymie rozczarowuje
się co do religii, Watykan nakazuje Polakom posłuszeństwo wobec cara[3]
- pod wpływem gorzkich
doświadczeń rodzi się w nim bunt, który wyzwala myśl o walce o wolność
jednostek i narodów
- monolog na szczycie Mont
Blanc – przełom w jego dotychczasowej postawie
- odnalezienie celu
i sensu życia w poświęceniu dla ojczyzny wzorem Winkelrieda i wyzwoleniu
narodów Europy spod tyranii monarchów
- zrozumiał, że jego
miejsce jest w Polsce
- formułuje hasło „Polska
Winkelriedem narodów”[4]
- czuje się reprezentantem
Polski poświęcającej się za inne narody, doznaje przypływu sił
„Kordian”
Juliusza Słowackiego przedstawia los pokolenia, które podjęło i przegrało
walkę o niepodległość. Biografia bohatera została skonstruowana wzorcowo.
Kordian, podobnie jak bohaterowie Goethego, Byrona czy Mickiewicza przeżywa
nieszczęśliwą miłość, podejmuje nieudaną próbę samobójczą, cierpi z powodu
osamotnienia, niezrozumienia i poczucia wyobcowania. Wyrusza na tułaczkę
po świecie, ale nigdzie nie znajduje dla siebie miejsca. Wraca wprawdzie do
kraju, ale żyje życiem konspiratora i spiskowca. Od początku jest
naznaczony piętnem tragizmu i śmierci. Jest przedwcześnie dojrzałym,
nieuleczalnym pesymistą.
[1]
Słowacki w czasach studenckich kochał się w starszej od siebie Ludwice
Śniadeckiej, która go lekceważyła
[2] Echo
śmierci samobójczej kolegi Słowackiego, Ludwika Spitznagla
[3]
Papież Grzegorz VI wydał 09. 06. 1832 roku bullę potępiającą powstanie
listopadowe
[4]
Arnold von Winkelried – bohater szwajcarski z XIV wieku, który rzucił się na
włócznie wrogów, aby utorować drogę Szwajcarom i w ten sposób, poświęcając swe
życie, umożliwił rodakom zwycięstwo w bitwie z Austriakami pod wioską
Sempach w Szwajcarii w 1386 roku
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz