Komunikacja językowa

Komunikacja językowa

 

Komunikacja to słowo pochodzące z łaciny – „communicatio” oznacza wymianę, łączność. Z kolei łaciński czasownik „communicare” znaczy dzielić się.

 

Komunikacja językowa:

- to proces porozumiewania się ludzi za pomocą znaków językowych,

- to transportowanie myśli od nadawcy do odbiorcy,

- komunikować się mogą różne istoty żywe,

- specyficzny typ porozumiewania ludzi określa się mianem komunikacji międzyludzkiej (interpersonalnej),

- może on mieć charakter językowy lub pozajęzykowy.

 

Podstawową jednostką komunikacji językowej jest akt komunikacji, czyli użycie języka do porozumiewania się.

 

Do składników aktu komunikacji językowej (warunków współtworzących zdarzenie komunikacyjne zaliczamy:

- nadawcę,

- odbiorcę,

- kontakt,

- kod,

- komunikat,

- kontekst.

 

Nadawca może być:

- indywidualny (osoba wypowiadająca tekst, myśl, także jego twórca, autor),

- instytucjonalny, np. nadający serwis informacyjny w TV lub informacje na stronie internetowej.

 

Odbiorca:

- osoba (odbiorca indywidualny),

- grupa osób (odbiorca zbiorowy),

- grono kilkusetosobowe lub wielomilionowe (odbiorca masowy).

 

Kontakt:

- aby komunikacja była udana, między nadawcą a odbiorcami musi wytworzyć się kontakt psychiczny, tj. obaj muszą mieć chęć współdziałania.

 

Komunikat i kontekst:

- komunikat to treść przekazywana odbiorcy przez nadawcę,

- musi być o czymś,

- musi mieć odniesienie do jakiejś rzeczywistości,

- musi być osadzony w konkretnym kontekście,

- musi odnosić się do pojęć i wartości wspólnych nadawcy i odbiorcy,

- musi być osadzony w określonym miejscu i czasie, w konkretnej sytuacji komunikacyjnej.

 

Kod:

- każdy komunikat musi być sformułowany w jakimś języku, a więc jego tworzywem jest konkretny kod,

- kod werbalny to kod językowy,

- kody pozawerbalne to gesty, mimika, ton głosu, intonacja, emotikony, charakter pisma, rodzaj i wielkość czcionki.

 

Kanał komunikacyjny:

- każdy komunikat jest przekazywany do odbiorcy kanałem komunikacyjnym,

- kanał wzrokowy (np. artykuły w gazetach, książki, język migowy),

- kanał słuchowy (np. audycje radiowe),

- kanał wzrokowo-słuchowy (np. program tv, rozmowa z sugestywną gestykulacją),

- kanał dotykowy (np. alfabet Braille’a, alfabet Lorma dla głuchoniewidomych).

 

Podstawy dobrej komunikacji:

- koncentracja uwagi na odbiorcy,

- poszukiwanie informacji u odbiorcy (zadawanie pytań),

- przekazywanie odbiorcy tylu informacji, ile potrzeba, aby przybliżyć się do celu,

- podtrzymywanie korzystnej atmosfery.

 

Bariery komunikacyjne:

- osądzanie (obrażanie, krytykowanie, orzekanie, chwalenie, pochlebstwo),

- decydowanie za innych (rozkazywanie, grożenie, moralizowanie, nadmierne wypytywanie),

- uciekanie od cudzych problemów (doradzanie, zmienianie tematu, logiczne argumentowanie, pocieszanie).