Nowe kierunki artystyczne w dwudziestoleciu międzywojennym
Na zmiany polityczne, naukowe, obyczajowe i światopoglądowe
reagowali także artyści. Wyzwalali się z mimetyzmu (postulatu naśladowania
rzeczywistości w sztuce) i szukali nowatorskich rozwiązań. Obok
kontynuacji dynamicznie rozwijających się ekspresjonizmu i symbolizmu,
pojawiły się nowe, awangardowe (zrywające z tradycją) kierunki
artystyczne.
Sztuka pierwszych dziesięcioleci XX wieku,
zrodzona w atmosferze rewolucji, wojen i napięć politycznych, była
zjawiskiem o charakterze międzynarodowym, różnorodnym i wielokierunkowym,
trudnym do sklasyfikowania. Nowością było pojawienie się ruchów artystycznych
łączących bardzo różne obszary działalności twórczej – sztuka stawała się interdyscyplinarna:
przenikały się już nie tylko dziedziny sztuk plastycznych (architektura,
grafika, malarstwo, rzeźba), lecz także różne dziedziny sztuki w ogóle
(literatura, muzyka, teatr i nowo narodzona X muza – film).
Łatwość przemieszczania się po świecie sprawiła, że
otworzyły się granice kręgów kulturowych. Artyści europejscy i amerykańscy
zaczęli czerpać inspirację z egzotyki, wprowadzając do sztuki prymitywizm.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz