243. Pojęcia charakteryzujące literaturę dwudziestolecia międzywojennego

Pojęcia charakteryzujące literaturę dwudziestolecia międzywojennego

- Czysta forma – pojęcie estetyki stworzonej przez Witkacego; konstrukcja elementów oderwanych od życiowych realiów i motywacji logicznych, zapewniająca dziełu integralność i niezależność; najbliższe ideałowi czystej formy miały być malarstwo abstrakcyjne i muzyka

- Dramat groteskowy – gatunek nowoczesnego dramatu, typowy dla teatru absurdu; tradycyjną akcję dramatyczną zastępują w nim luźne sceny złożone z dialogów bohaterów wplątanych w absurdalne, nieprawdopodobne sytuacje; operuje groteską, nonsensem

- Elipsa – jedna z figur retorycznych polegająca na celowym pominięciu w zdaniu jakiegoś wyrażenia, które da się odtworzyć z kontekstu wypowiedzi

- Groteska – kategoria estetyczna polegająca na fantastyce, absurdzie, lekceważeniu zasady decorum, parodii, trawestacji, kontraście, kpinie z uznanych wzorców i norm

- Powieść psychologiczna – powieść, w której uwaga narratora koncentruje się na doznaniach wewnętrznych postaci; drobiazgowa analiza psychologiczna przeważa nad zredukowaną do minimum akcją

- Strumień świadomości – odmiana monologu wewnętrznego bohatera powieści psychologicznej; technika zapoczątkowana przez Jamesa Joyce’a w Ulissesie (1922 r.)

- Układ rozkwitania – termin wprowadzony przez Tadeusza Peipera; wypowiedź poetycka polegająca na rozwijaniu słowa czy zdania przez stopniowe dopełnianie go i doprecyzowywanie