Nowe nurty w literaturze
dwudziestolecia międzywojennego
1. Autentyzm:
-
współzależność życia i literatury – autentyczne doświadczenie życiowe źródłem poetyckich
inspiracji i warunkiem udanego dzieła,
-
temat utworu – wynikiem udanego doznania,
-
brak hierarchii tematów.
2. Awangarda:
-
poezja teraźniejszości,
-
negacja tradycji – antyromantyzm, antysentymentalizm,
-
likwidacja lirycznych wynurzeń, powściąganie emocji,
-
nowatorstwo składni, poezja wynikiem eksperymentów językowych,
-
wyobraźnia kontrolowana przez rozum,
-
rymy oddalone,
-
inspiracja muzyką współczesną (polirytmia, asymetryzm),
-
nowe formy zapisu wiersza (np. w kształcie zegarka).
3. Futuryzm:
-
bunt przeciw tradycji,
-
przezwyciężanie pesymizmu,
-
aktywizm,
-
pochwała agresji, kult przemocy, wojny, biologizmu,
-
negacja psychologizmu,
-
oryginalność jako kryterium wartości dzieła,
-
nowy język poetycki niepodporządkowany jakimkolwiek normom (zerwanie
z zasadami ortografii, interpunkcji, składni),
-
rytmizacja wiersza.
4. Imażynizm:
-
kierunek w poezji rosyjskiej powstały po rewolucji październikowej (1917 r.),
-
obraz głównym środkiem wypowiedzi poetyckiej (wiersz powstawał wokół jednej
metafory bądź łańcucha metafor),
-
antycywilizacyjność,
-
przewaga wiersza wolnego.
5. Dadaizm:
-
nihilizm,
-
prymitywizm,
-
infantylizm,
-
negacja, odwrócenie wartości,
-
spontaniczność,
-
„dadaistyczne” gaworzenie,
-
czarny humor.
6. Surrealizm (nadrealizm)
- negacja
konwencji,
-
wyzwolenie sztuki z racjonalizmu i rygorów teorii,
-
oniryzm (konwencja snu),
-
psychologizm, odwołanie się do teorii psychoanalizy (freudyzm),
-
postawa pasywna, wyzwolenie się spod kontroli rozumu, „pismo automatyczne”
będące sposobem wyrażenia podświadomości,
-
oryginalność.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz