Każda społeczność na
początku swojego istnienia tworzy obrazy i opowieści służące wyjaśnieniu prawideł
rządzących światem. Nie są to formy naukowe, ale wyobrażenia
ludzi, których wiedza ograniczała się do obserwacji otoczenia i wyciągania
wniosków. Pytanie, które rozpoczyna objaśnianie rzeczywistości, dotyczy
początków świata i człowieka.
Księga Rodzaju, która otwiera Stary
Testament, nosi też nazwę Genezis i dotyczy rodowodu świata
i człowieka, jest wykładem biblijnej kosmogonii
(gr. „kosmos” – porządek, ład, wszechświat; „gone”
– rodzenie; „gignesthai” – stawać się, powstawać).
Po hebrajsku Księga
Genezis nazywa się Bereszit, co oznacza „na początku”.
Wyrażenie to pochodzi od pierwszego zdania Biblii, zapisanego w hebrajskim
języku oryginału: „Bereszit bara Elohim et haszamaim we et haarec”
(„Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię”).
Ludzie starożytni nic nie
wiedzieli o ewolucji i nie znali astronomii, dlatego wyobrażali sobie
ziemię jako płaską, a niebo jako coś w rodzaju stropu. Biblijne
opowiadanie o stworzeniu świata wiąże się z liczbą 7, z którą
od dawna łączyło się pojęcie pełni i która zajmuje w Starym
Testamencie pozycję dominującą, jest liczbą świętą. Stąd opis stworzenia
świata przypieczętowuje siedmiodniowy wymiar tygodnia autorytetem Boga i sankcjonuje
świętość dnia siódmego. Szczególne miejsce w Biblii ma imię (czyli
nazwa), gdyż to, co nienazwane, nie istnieje. Akt tworzenia jest
jednocześnie nazywaniem. Imię odpowiada istocie człowieka lub rzeczy.
Biblia królowej Zofii
|
Biblia Jakuba Wujka
|
Biblia Tysiąclecia
|
1.
W początce Bog stworzył niebo i ziemię.
2.
Ale ziemia była nieużyteczna a prozna, a ćmy były na twarzy
przepaści, a duch Boży na świecie unosił się nad wodami.
3.
I rzekł Bog: Bądź światło; i stworzono światłość.
4.
A uźrzał Bog światłość, iże jest dobra, i rozdzielił światłość ode
ćmy.
5.
I nazwał jest światłość dniem, a ćmy nocą. I uczynił
wieczór, a z jutra dzień jeden [...].
6.
I opiąć powiedział Pan Bog: Nie jest dobrze być człowieku samemu,
uczyńmy jemu wspomożenie podobne k niemu.
7.
Potem Pan Bog stworzył z ziemie wszytka źwierzęta ziemska i wszytko
ptastwo niebieskie. I przywiodł je przed Adama, aby je opatrzył
a jimiona jim dał. A we wszem stworzeniu dusze żywące, jakoż jest
Adam nazwał, ktoremu jimię to jest jimię jego.
8.
Nazwał jest Adam jimiona jich wszelikiemu stworzeniu źwierzęcemu,
dobytczemu i ptaszemu. A Adamowi nie było naleziono pomocnika
podobnego jemu.
9.
I wpuścił przeto Pan Bog uciążenie senne w Adama. A gdyż był
usnął, tegdy wyjął jedno żebro jego i napełnił to miasto mięsa.
10.
I udziałał Pan Bog z tej kości, jeż to z Adamowa boku wyjął,
żonę i przywiodł ją przed Adama.
11.
I rzekł Adam: To kość z mych kości, a ciało z ciała mego. A będzie
wezwana mą żoną, bo jest z męża wzięta.
12.
Prze ktorąż to opuści człowiek oćca swego i mać swą a będzie
k żenie swej skłonion; a będzieta dwa w jednem ciele.
13.
I byłasta oba naga, Adam, Jewa, a nie sromałasta sie.
|
1.
Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię.
2.
A ziemia była pusta i próżna: i ciemności były nad głębokością:
a Duch Boży unaszał się nad wodami.
3.
I rzekł Bóg: Niech się stanie światłość, i zstała się światłość.
4.
I ujźrzał Bóg światłość, że była dobra; i przedzielił światłość od
ciemności.
5.
I nazwał światłość Dniem, a ciemność Nocą. I stał się wieczór i
zaranek, dzień jeden [...].
6.
Rzekł też Pan Bóg: Niedobrze być człowiekowi samemu: uczyńmy mu pomoc
jemu podobną.
7.
Utworzywszy tedy Pan Bóg z ziemie wszelkie źwierzęta ziemne i
wszelkie ptastwo powietrzne, przywiódł je do Adama; wszytko bowiem, co nazwał
Adam duszę żywiącą, to jest imię jego.
8.
I nazwał Adam imionami ich wszytkie źwierzęta, i wszytko ptastwo
powietrzne, i wszytkie bestie ziemne: lecz Adamowi nie najdował się
pomocnik podobny jemu.
9.
Przepuścił tedy Pan Bóg twardy sen na Adama, a gdy zasnął, wyjął
jedno żebro z niego, i napełnił ciałem miasto niego.
10.
I zbudował Pan Bóg z żebra, które wyjął z Adama, białągłowę,
i przywiódł ją do Adama.
11.
I rzekł Adam: To teraz kość z kości moich, i ciało z ciała mego; tę
będą zwać Mężyną, bo z męża wzięta jest.
12.
Przetóż opuści człowiek ojca swego i matkę, a przyłączy się do
żony swej, i będą dwoje w jednym ciele.
13.
A byli oboje nadzy, to jest Adam i żona jego, a nie wstydzili się.
|
1.
Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.
2.
Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad
powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.
3.
Wtedy Bóg rzekł: „Niechaj się stanie światłość!”. I stała się
światłość.
4.
Bóg, widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności.
5.
I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak
upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy [...].
6.
Potem Pan Bóg rzekł: „nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam;
uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc”.
7.
Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki
powietrzne, Pan Bóg przyprowadził je do mężczyzny, aby przekonać się, jaką on
da im nazwę. Każde jednak zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę
„istota żywa”.
8.
I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom powietrznym
i wszelkiemu zwierzęciu polnemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia
dla mężczyzny.
9.
Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie,
i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem.
10.
Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował
niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny,
11.
Mężczyzna powiedział: „Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem
z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została
wzięta”.
12.
Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze
swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem.
13.
Chociaż mężczyzna i jego żona byli nadzy, nie odczuwali wobec siebie
wstydu.
|
Cechy biblijnego opisu
stworzenia świata:
1. Stwórcą świata jest Bóg
2. Bóg biblijny jest jeden
(monoteizm)
3. Bóg jest bytem wiecznym, nie
ma początku
4. Bóg jest wszechmogący,
potężny, wszechwiedzący
5. Bóg stwarzał świat w sposób
świadomy, planowy, celowy
6. Bóg kocha swoje dzieło i błogosławi
mu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz