Okoliczności powstania Pana Tadeusza Adama Mickiewicza. Czas
i miejsce akcji w utworze.
Mickiewicz
pisał utwór z przerwami od jesieni 1832 roku do 13 lutego 1834 roku.
Dzieło jest wyrazem tęsknoty poety do „kraju lat dziecinnych”
i wszystkiego, co się z nim wiąże. Jest zarazem prośbą utrwalenia
tego, co przemijające, „ostatnie” – przejawów kultury szlacheckiej, tradycji,
obyczajów, obrazu bujnej, zdrowej przyrody, dyskusji o sprawach
narodowych. U źródeł decyzji o napisaniu takiego utworu legła
sytuacja poety-wygnańca, który znalazł się wśród wielu dzielących ten los
Polaków, a także stan nastrojów w gronie emigrantów przebywających
w Paryżu, rozgoryczonych niefortunnym biegiem spraw w kraju, upadkiem
powstania i jego konsekwencjami dla walczących oraz ich rodzin.
Gdy
Mickiewicz przystępował do pisania Pana
Tadeusza, chciał wskrzesić nadzieję na pomyślny obrót spraw narodowych.
Swoje nadzieje, wątpliwości i żale zawarł w dołączonym później Epilogu, w którym wyjaśnił,
dlaczego podjął wysiłek napisania takiego właśnie utworu, wspomina lata
dziecięce, mówi o środowisku emigrantów i tęsknocie do ojczyzny, o tym,
jak wielką nadzieję na odzyskanie niepodległości Polacy wiązali z Napoleonem,
wyjawia także, że jego założeniem pisarskim było stworzenie ksiąg prostych,
przystępnych także dla ludu.
Powstały
utwór nazywano przez kolejne pokolenia epopeją narodową. W określeniu tym
wskazano rangę, jaka przypisuje się Panu
Tadeuszowi.
Czas
i miejsce akcji
Akcja
Pana Tadeusza” rozgrywa się latem
1811 roku, w porze żniw, w ciągu pięciu dni. Kolejny etap akcji,
przedstawiony w dwu ostatnich księgach, przypada na dwa dni wiosny
1812 roku.
Ukazano
tu dwór szlachecki w Soplicowie na nowogródczyźnie wraz z zamkiem
nieżyjącego stolnika Horeszki, karczmą, okolicznymi polami i lasem oraz
pobliski zaścianek Dobrzyn.
Główne
wątki
Trzema
głównymi wątkami w „Panu Tadeuszu” są:
- wątek miłosny,
- wątek polityczny
(działalność ks. Robaka),
- wątek obyczajowy (spór o
zamek).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz