Dnia 29 kwietnia 2025 r. w bibliotece szkolnej odbył się uroczysty finał Konkursu Kaligrafii „Nie pazurem, a piórem” z udziałem jego laureatów, ich opiekunów oraz organizatorów wydarzenia. W Konkursie wzięło udział 98 uczniów ze szkół podstawowych województwa podkarpackiego. Więcej szczegółów na ten temat można znaleźć na blogu biblioteki Zespołu Szkół nr 2 w Rzeszowie. Na blogu biblioteki zostanie również opublikowana galeria wszystkich prac.

Wybór zwycięzców był bardzo trudny, ponieważ wielu uczestników przysłało piękne prace. Ostatecznie mistrzami kaligrafii zostali:

I miejsce – Julia Stochla z Zespołu Szkół w Łące

II miejsce – Andrzej Dechnik z Publicznej Szkoły Podstawowej w Krzeszowie Górnym

III miejsce – Maria Dryniak ze Szkoły Podstawowej nr 11 im. Henryka Jordana w Przemyślu

Wyróżnienie – Dominika Sołtysik ze Szkoły Podstawowej  im. Jana Pawła II w Klimkówce

Wyróżnienie – Aneta Brzyska z Publicznej Szkoły Podstawowej w Krzeszowie Górnym

 Gratulujemy!

Problem władzy w "Antygonie" Sofoklesa. Charakterystyka Kreona

Problem władzy w „Antygonie” Sofoklesa. Charakterystyka Kreona

„Antygona” Sofoklesa to tragedia, w której problem władzy odgrywa kluczową rolę i jest ukazany jako siła zarówno organizująca społeczeństwo, jak i mogąca prowadzić do katastrofy, gdy zostaje nadużyta. Centralną postacią w tym kontekście jest Kreon – nowy władca Teb, który staje się uosobieniem konfliktu między prawem boskim a ludzkim.

Władza jako temat tragedii

W dramacie Sofoklesa władza przedstawiona jest jako ciężar i odpowiedzialność. Kreon, obejmując tron po wojnie domowej między braćmi Antygony – Eteoklesem i Polinejkesem – stoi przed zadaniem przywrócenia porządku w państwie. Jego decyzja o zakazie pochówku Polinejkesa, uznanego za zdrajcę, ma być wyrazem siły i stanowczości władzy. Kreon wierzy, że tylko twarde rządy zapewnią stabilność Tebom.

Jednak jego działania pokazują, jak łatwo władza może stać się despotyczna. W imię prawa i racji stanu Kreon sprzeciwia się nie tylko tradycji i religii (prawo boskie nakazujące pochówek zmarłych), ale i głosowi rozsądku (radom starców, syna Hajmona, a nawet wyroczni Tejrezjasza). Tym samym Sofokles ukazuje, że władza oderwana od etyki i dialogu prowadzi do tragicznych konsekwencji – śmierci Antygony, Hajmona i Eurydyki.

Charakterystyka Kreona

• Funkcja: król Teb, wuj Antygony i Ismeny.

• Początkowo: pewny siebie, dumny, przekonany o słuszności własnych racji; utożsamia dobro państwa z własną decyzją.

• Relacja z innymi: autorytarny wobec poddanych, nieugięty wobec Antygony, lekceważy rady mędrców i bliskich.

• Przemiana tragiczna: po zignorowaniu ostrzeżeń Kreon ponosi klęskę osobistą – traci syna i żonę. W finale staje się postacią złamaną, świadomą skutków własnej pychy (hybris), co czyni go bohaterem tragicznym.

• Symbolika: Kreon uosabia konflikt między prawem stanowionym (ludzkim) a prawem naturalnym (boskim), między rozsądkiem a pychą, porządkiem państwowym a moralnością.

Antygona to nie tylko opowieść o buncie i heroizmie, ale też ostrzeżenie przed nadużyciem władzy. Kreon pokazuje, że rządzenie wymaga pokory i słuchania innych, a władza nie może być celem samym w sobie. Tragedia Sofoklesa pozostaje aktualna jako dramat o polityce, odpowiedzialności i granicach ludzkiej władzy.

Najserdeczniejsze życzenia zdrowych Świąt Wielkanocnych

w spokojnej atmosferze domowego ciepła

oraz pięknego czasu z bliskimi składa biblioteka szkolna.

Niech zbliżający się okres będzie pełen pozytywnych emocji

i uśmiechu na twarzy.

Hybris i jej konsekwencje w "Antygonie" Sofoklesa

Hybris to pojęcie z tragedii greckiej oznaczające nadmierną dumę, pychę i brak umiaru, które prowadzą bohaterów do zguby. W „Antygonie” Sofoklesa hybris jest kluczowym motywem kształtującym losy postaci i wpływającym na tragiczne zakończenie dramatu.

Hybris Kreona

Najbardziej wyraźnym przykładem hybris w tragedii jest postać Kreona, nowego władcy Teb. Jego pycha przejawia się w absolutnym przekonaniu o własnej nieomylności i władzy ponad prawami boskimi. Zakazując pochówku Polinika, chce udowodnić swoją surowość i umocnić władzę. Odrzuca wszelkie rady, w tym ostrzeżenia Tejrezjasza, i nie liczy się z uczuciami bliskich.

Konsekwencje:

• Konflikt z Antygoną prowadzi do jej śmierci.
• Jego syn Hajmon, który nie zgadza się z ojcem, popełnia samobójstwo.
• Eurydyka, żona Kreona, zrozpaczona po stracie syna, również odbiera sobie życie.
• Kreon zostaje sam, pogrążony w rozpaczy i poczuciu winy.

Hybris Antygony

Choć Antygona kieruje się boskimi prawami i lojalnością wobec rodziny, również wykazuje hybris. Jej upór i nieustępliwość sprawiają, że nie szuka kompromisu i lekceważy konsekwencje swoich działań.

Konsekwencje:

• Skazuje siebie na śmierć, odrzucając możliwość ugięcia się przed Kreonem.
• Przyczynia się do katastrofy, która pochłania życie jej bliskich.

Podsumowanie

Sofokles w „Antygonie” pokazuje, że hybris prowadzi do zguby, a przekraczanie granic wyznaczonych przez bogów ma tragiczne skutki. Zarówno Kreon, jak i Antygona ponoszą konsekwencje swojej pychy – jeden traci rodzinę, druga życie. Tragedia ta jest ostrzeżeniem przed ślepą wiarą we własną nieomylność i brakiem zdolności do kompromisu.

Rola jednostki wobec społeczeństwa i władzy w „Antygonie” Sofoklesa

1. Konflikt jednostki z władzą

Antygona symbolizuje jednostkę, która kieruje się własnym sumieniem i wartościami, przeciwstawiając się władzy reprezentowanej przez Kreona. Jej bunt wynika z przekonania, że istnieją prawa wyższe niż rozkazy ludzkich władców – prawa boskie i moralne.

2. Jednostka jako obrońca wartości

Antygona nie działa dla własnych korzyści, lecz w obronie honoru brata i wierności tradycji religijnej. Jej postawa ukazuje rolę jednostki jako strażnika wartości etycznych i duchowych, które mogą być zagrożone przez despotyczne rządy.

3. Władza i odpowiedzialność za społeczeństwo

Kreon jako władca stoi na straży porządku i prawa, które mają zapewnić stabilność państwa. Jego decyzja o zakazie pochówku Polinejkesa ma służyć dobru ogółu, jednak brak umiejętności kompromisu prowadzi do tragedii. Sofokles pokazuje, że władza powinna być elastyczna i otwarta na argumenty jednostek, aby nie stała się tyranią.

4. Siła jednostki a posłuszeństwo społeczne

Większość obywateli Teb podporządkowuje się decyzji Kreona, kierując się strachem przed represjami. Jedynie Antygona i jej narzeczony Hajmon sprzeciwiają się jego rozkazom. Pokazuje to, jak trudno jest jednostce przeciwstawić się władzy, ale również jak wielką siłę może mieć niezłomność jednostki.

5. Tragizm jednostki w starciu ze społeczeństwem i władzą

Antygona ponosi klęskę, ponieważ jej sprzeciw wobec prawa kończy się skazaniem na śmierć. Kreon, choć początkowo triumfuje, również traci wszystko – rodzinę, władzę i spokój sumienia. Sofokles ukazuje, że władza nie powinna ignorować głosu jednostki, a jednostka powinna mieć świadomość konsekwencji swojego buntu.

6. Ponadczasowy wymiar problemu

Dylematy przedstawione w „Antygonie” pozostają aktualne – dotyczą konfliktu między sumieniem a nakazami władzy, moralnością a polityką. Historia zna wiele przypadków jednostek, które przeciwstawiały się autorytetom w imię wyższych wartości, co czyni ten dramat uniwersalnym i ponadczasowym.

„Antygona” Sofoklesa to dzieło, które skłania do refleksji nad tym, jaką rolę odgrywa jednostka w społeczeństwie i jakie są konsekwencje buntu wobec władzy.