Komunikacja językowa

Wieloznaczny wyraz komunikacja używany jest m.in. w znaczeniu nawiązywania i utrzymywania łączności między ludźmi. Jeżeli chcą oni porozumieć się ze sobą, to musi zaistnieć nadawca, który komunikuje coś odbiorcy.

To, co wygłasza nadawca, nazywamy komunikatem.

Podstawowa jednostka komunikacji nazywa się aktem mowy. Jest on zdaniem lub równoważnikiem zdania.

Nadawcą bywa zazwyczaj jedna osoba, ale niekiedy jest to wiele osób, np. autorzy listu zbiorowego.

Odbiorcą komunikatu również może być nie tylko jednostka, ale i wiele osób, np. uczniowie w czasie lekcji, studenci na wykładzie, czytelnicy.

Kontakt między nadawcą a odbiorcą może mieć różne formy: mówioną lub pisemną. Kontakt w formie mówionej jest nietrwały, podczas gdy kontakt za pośrednictwem druku lub pisma odznacza się dużą trwałością.

Istotny jest również kanał komunikacyjny, czyli droga, którą przebywa komunikat od nadawcy do odbiorcy. Może to być powietrze, linia telefoniczna, tekst publikowany.

Nadawca i odbiorca powinni posługiwać się tym samym językiem, czyli kodem, aby komunikat został zrozumiany.

Zarówno nadawcy, jak i odbiorcy powinien być znany kontekst, czyli rzeczywistość pozajęzykowa wspólna dla nich obu.