Boże Narodzenie tuż, tuż!

Boże Narodzenie, obchodzone 25 grudnia, to jedno z najważniejszych świąt w chrześcijańskim kalendarzu, upamiętniające narodziny Jezusa Chrystusa. Początki obchodów Bożego Narodzenia sięgają IV wieku, kiedy to w Rzymie ustalono datę 25 grudnia, być może w celu nawiązania do pogańskich świąt zimowych, takich jak rzymskie Saturnalia. Wczesne chrześcijaństwo nie miało jednolitego dnia obchodów, ale z czasem święto zaczęło być powszechnie obchodzone w różnych częściach Europy.

W średniowieczu wprowadzono wiele tradycji związanych z Bożym Narodzeniem, takich jak jasełka, które przedstawiały narodziny Jezusa. Obchody nabrały również charakteru ludowego, łącząc elementy religijne z folklorem. W XVI wieku, w czasie reformacji, niektóre grupy protestanckie odrzuciły obchody, uznając je za niebiblijne, ale inne tradycje, takie jak luterańska, pielęgnowały święto.

W XIX wieku Boże Narodzenie zyskało nowe tradycje w Anglii i Stanach Zjednoczonych, takie jak choinka, wysyłanie kartek świątecznych i obdarowywanie się prezentami. Zwyczaje te szybko rozprzestrzeniły się na inne kraje, stając się częścią kultury.

Przygotowania do Bożego Narodzenia zazwyczaj zaczynają się w okresie Adwentu, który jest czasem duchowego przygotowania, modlitwy i refleksji. Domy są sprzątane i dekorowane, często z użyciem gałązek świerku oraz ozdób. Wigilia, obchodzona 24 grudnia, jest dniem szczególnym w polskiej tradycji, kiedy rodziny zasiadają do uroczystej kolacji składającej się z dwunastu potraw. Łamanie się opłatkiem i składanie sobie życzeń to ważny element tego wieczoru. Po kolacji wiele osób uczestniczy w mszy zwanej Pasterką, która odbywa się w nocy z 24 na 25 grudnia.

Dzień Bożego Narodzenia to czas radości, który spędza się w gronie rodziny. Wiele osób obdarowuje się prezentami, co stało się powszechnym zwyczajem. W kościołach odbywają się msze i koncerty kolęd, a tradycyjne pieśni bożonarodzeniowe mają swoje korzenie w średniowieczu.

Obchody Bożego Narodzenia różnią się w zależności od kraju. W Niemczech popularne są jarmarki bożonarodzeniowe, a w Hiszpanii tradycja „Las Posadas” nawiązująca do podróży Maryi i Józefa do Betlejem. W krajach anglosaskich dużą rolę odgrywa postać Świętego Mikołaja, który przynosi dzieciom prezenty.

Dziś Boże Narodzenie łączy w sobie elementy religijne i świeckie. Dla wielu osób jest to czas spotkań rodzinnych, obdarowywania się prezentami oraz refleksji nad wartościami takimi jak miłość, dobroć i wspólnota. Wzrost konsumpcjonizmu sprawił, że obchody stały się również silnie związane z zakupami, co czasami przyćmiewa pierwotne znaczenie święta.

Boże Narodzenie to święto o bogatej historii, które łączy różnorodne tradycje kulturowe i religijne. Jego obchody mają głęboki sens duchowy i są czasem radości oraz jedności rodzinnej, a wartości takie jak miłość i wspólnota pozostają niezmienne.

Spokojnych i wesołych świąt Bożego Narodzenia

życzą

nauczyciele bibliotekarze Zespołu Szkół nr 2

Problematyka „Kordiana” Juliusza Słowackiego

Akt I

Właściwy dramat rozpoczyna się wraz z Aktem I, w którym poznajemy bohatera utworu ukazanego poprzez poetyckie marzenia, pesymistyczne myśli, nieszczęśliwą miłość, nieudane samobójstwo. Akt ten w licznych szczegółach oparty jest na momentach autobiograficznych poety: wspomnienie samobójstwa przyjaciela z lat młodzieńczych (Ludwika Spitznagla), wspomnienie miłości do Ludwiki Śniadeckiej. Jest to pierwszy okres życia przyszłego działacza rewolucyjnego. Kordian przedstawiony jest tutaj jako poeta-marzyciel oderwany od rzeczywistości, pozbawiony idei, która mogłaby zachęcić go do działania. Bohater przepełniony jest goryczą, pesymizmem, brakiem nadziei na zmianę, jest zbuntowany, niezadowolony z życia, negatywnie nastawiony do rzeczywistości. Ma przed oczami przykłady wielkich czynów bohaterskich (z opowiadań Grzegorza) i marzy o tym, aby sam mógł walczyć ze złem. Pogardza istniejącym światem i dlatego szuka ucieczki przez śmierć.

Akt II

W Akcie II Słowacki ukazuje proces dojrzewania Kordiana jako rewolucjonisty. Bunt bohatera narasta w zetknięciu się z konkretną rzeczywistością. Poeta ukazuje młodzieńca rzuconego na tło kapitalistycznej rzeczywistości zachodnioeuropejskiej. Zetknięcie się z nią dało Kordianowi coraz większe rozczarowania, co spotęgowało bunt i pozwoliło uświadomić sobie swoje powołanie do rewolucyjnej walki ze światem. W Anglii wszystko służy potędze pieniądza, we Włoszech Violetta rozwiała złudzenia Kordiana na temat czystej, szlachetnej, bezinteresownej miłości, w Watykanie z jaskrawą dobitnością ujawniły się pobudki, którymi kierował się papież, gdy potępił dążenia wolnościowe narodu polskiego i zawarł przymierze z carem. Celem tych scen jest pokazanie narastającego w Kordianie buntu i uzasadnienie jego wyjścia z postawy skłóconego z rzeczywistością marzyciela na drogę rewolucyjnego działania. Z goryczy i buntu wyrosła rewolucyjna idea walki, w której chodziło o obalanie tronów. Wzorem dla Kordiana stał się bohater wolnościowych walk Szwajcarii, Arnold Winkelried. Symbolem dojrzenia Kordiana do działania jest obraz jego spłynięcia na chmurze ze szczytu Mont Blanc na ziemię polską.

Akt III

W Akcie III widzimy Kordiana w działaniu. Bohater zostaje rzucony na tło wydarzeń historycznych: spisku koronacyjnego, koronacji cara Mikołaja na króla polskiego, rządów wielkiego księcia Konstantego w Królestwie. Na tym tle  zarysowuje się katastrofa Kordiana, który nie potrafił osiągnąć swych rewolucyjnych czynów. Przebieg wydarzeń ukazuje proces dojrzewania bohatera jako działacza rewolucyjnego i bojownika o wyzwolenie z Polski spod carskiej przemocy.

Geneza "Kordiana" Juliusza Słowackiego

Kordian został ukończony w Genewie w listopadzie 1833 r., a wydany drukiem bezimiennie w Paryżu w marcu 1834 r. słowacki wypowiedział w nim swoją ocenę powstania listopadowego i określił swoje stanowisko w sprawie dalszej walki o wyzwolenie Polski.

Powstanie zostało przygotowane przez grupę spiskowców: podchorążych, młodzież akademicką, częściowo też młodzież rzemieślniczą Warszawy i zostało poparte przez działaczy demokratycznych z Towarzystwa Patriotycznego z prof. Joachimem Lelewelem na czele i przez lud warszawski. Spiskowcy nie byli politycznie przygotowani, nie potrafili przekonać do swoich poglądów kół szlachecko-magnackich. Utworzony rząd z Czartoryskim na czele oddał dowództwo kolejno ludziom wyznającym politykę ugody z caratem. Spiskowcy chcieli nadać powstaniu charakter ogólnonarodowy, natomiast rząd i dowódcy wojskowi dążyli do jego zahamowania i do ugody z caratem. Spiskowcy chcieli nadać powstaniu charakter ogólnonarodowy, natomiast rząd i dowódcy wojskowi dążyli do jego zahamowania i dążyli do ugody z carem.

Słowacki ani w Warszawie, ani w Paryżu nie brał aktywnego udziału w życiu politycznym, był jednak jego bacznym obserwatorem. Po wyjeździe do Genewy poeta przemyślał wszystkie nurtujące go zagadnienia, a owocem tych przemyśleń stał się Kordian, utwór, w którym w pełni odbiły się spory ideologiczne tego okresu.